Creative Methodology

Creative Methodology for Teachers of English as a foreign language. (Kreatywne metody dla nauczycieli języka angielskiego jako języka obcego)

Londyn 13-17.03.2017

Uczestnicy kursu: Izabela Dubel-Plichta , Sylwia Fabich

Cele kursu:
Program kursu został przygotowany dla nauczycieli języka angielskiego, którzy pragną odzyskać energię i entuzjazm nauczania i dzielić się własnymi doświadczeniami i pomysłami z innymi nauczycielami z całego świata.
Głównym celem kursu jest przybliżenie nowoczesnych metod nauczania w praktyce takich jak Task Based Learning and learner generated teaching.
Podczas kursu uczestnicy otrzymują wiele ciekawych materiałów umożliwiających przeprowadzenie interesujących zajęć. Metody są omawiane z uczestnikami a następnie na podstawie teorii uczestnicy wprowadzają poznane techniki i metody w praktykę prowadząc zajęcia. Następnie grupy uczestników dyskutują na temat danej metody tworząc własne pomysły. Podczas zajęć uczestnicy kursu nabierają entuzjazmu i ochoty do pracy. Wracają do pracy pełni energii i kreatywności.

Plan zajęć:

Dzień 1. : Neuro-Linguistic Programmin (NLP), Creativity and Motivational Issues
• Sposoby zachęcania uczniów do kreatywnego myślenia.
• Jak zmotywować uczniów do osiągania celów.
• Różne sposoby przyswajania wiedzy przez uczniów.
• Wstęp do Neuro-Lingustic Programming (NLP).
• NLP i zróżnicowane nauczanie.
• Opracowywanie materiałów w NLP.
• NLP – pomaganie uczniom w przechodzeniu trudności , braku wiary i pomoc w osiaganiu efektywności.

Dzień 2. : Task Based Learning (TBL)
• Wstęp do TBL.
• Cykl TBL .
• Lekcja Demo.
• Efektywność TBL – dyskusja na temat obserwowanej lekcji.
• Warsztaty – omawianie działów w podręczniku. Opracowywanie materiałów w TBL

. Dzień 3. – Creative Teaching Strategies and Techniques
• Wiele sposobów poprawiania błędów.
• Nauczanie poprawnej wymowy.
• Efektywne ćwiczenia i praktyka.
• Kreatywne spopsoby kontrolowania praktyki.
• Dyktowanie.
• Jak rozpocząć i zakończyć i zajęcia.
• Kreatywne pomysły na pracę domową.

Dzień 4. – Learner Generated Teaching
• Nauczanie bez materiałów.
• Wstęp do metody „teaching unplugged”.
• Lekcja demo.
• Efektywność metody “Dogme”.
• Grupowe dyskusje na temat obserwowanych zajęć.
• Jak nabrać pewności w nauczaniu metodą „Dogme”.

Dzień 5. – Language Play and Language Learning
• Gry i zabawy a nauka języka.
• Uzycie intonacji i akcentu, rytmu i pauz w nauce.
• Ćwiczenia oparte na działaniu.
• Opowiadanie historii i muzyka.
• Ucz się i baw poprzez humor w EFL.
• Dyskusje i wrażenia.
• Podsumowanie kursu i pożegnanie.

W przebiegu kursu poruszone zostały przez prowadzącego następujące metody czy podejścia do nauczania języka obcego:
Task Based Learning czyli TBL to tradycyjny model organizacji jednostki lekcyjnej określany jako model PPP (presentation, practice, production). W modelu tym poszczególne elementy języka zostają zaprezentowane przez nauczyciela, następnie przećwiczone w formie ustnych i pisemnych ćwiczeń, a w końcu użyte w zadaniach otwartych, lub częściowo kontrolowanych. Najczęściej wybór tematu gramatycznego zgodny jest z założonym programem i narzuconym Syllabusem. Zadania otwarte kończące lekcję są zazwyczaj próbą języka podkreślającego użycie danej frazy.

TBL składa się zazwyczaj z trzech etapów:
• Pre-task activity – wprowadzenie do tematu i zadania, próba zaintrygowania uczniów i jednocześnie przypomnienie / wprowadzenie niezbęnych do wykonaniu głównego zadania wyrażeń i zwrotów.
• Task cycle: Task  Planning  Report – wykonanie zadania, zazwyczaj w parach lub małych grupach poprzez zaplanowanie, przygotowanie i przedstawienie na forum całej klasy pisemnego bądź ustnego ‘raportu’.
• Language Focus and Feedback – praca nad językiem; wyjaśnianie problemów, które uczniowie napotkali w trakcie pracy.

Podstawowym zadaniem nauczyciela w TBL jest tworzenie sytuacji, w których uczeń odczuwa potrzebę użycia języka i potrzebę nauczenia się czegoś nowego. Zadanie ma generować swój język i prowadzić do jego przyswajania. Nauczyciel zamiast koncentrować się na formach i strukturze języka powinien rozwijać umiejętność uczniów ‘robienia czegoś po angielsku’. Naturalną koleją rzeczy w trakcie wykonywania zadania uczeń nie będzie zwracał uwagi na poprawność. Rolą nauczyciela jest podsunięcie rozwiązań językowych, wzbogacanie języka ucznia, jeśli uzna to za konieczne, ale generalnie uczniowie powinni mieć możliwość użycia języka tak, jakby używali go poza klasą. Niewątpliwie ważną stroną podejścia TBL jest czynnik motywujący. Uczniowie skoncentrowani na zadaniu niejednokrotnie są w stanie powiedzieć więcej, niż sami mogliby tego oczekiwać. Poprawność komunikatu jest tutaj sprawą drugorzędną, ważny jest przekaz, który zostaje zrozumiany.

<bczyli metoda gramatyczno-tłumaczeniowa to metoda nauczania języków obcych pochodząca z klasycznej (czasem zwanej tradycyjną) metody nauczania języka greckiego i łacińskiego. W zajęciach prowadzonych tą metodą uczniowie uczą się reguł gramatycznych, a następnie stosują te zasady, tłumacząc zdania między docelowym językiem a językiem ojczystym. Metoda ma dwa główne cele: umożliwienie studentom czytania i tłumaczenia literatury zapisanej w języku źródłowym oraz dalszego ogólnego rozwoju intelektualnego studentów. Direct Method czyli bezpośrednia metoda nauczania, zwana niekiedy metodą naturalną często wykorzystywana do nauczania języków obcych, powstrzymuje się od korzystania z języka ojczystego uczących się i używa jedynie języka docelowego.
Nauczanie metodą bezpośrednią skupia się na rozwijaniu umiejętności ustnych. Charakterystyczne cechy metody bezpośredniej to:
• Nauczanie pojęć i słownictwa poprzez pantomiming, realne przedmioty i inne materiały wizualne
• Nauczanie gramatyki za pomocą podejścia indukcyjnego (tzn. umożliwienie uczniom poznania zasad poprzez prezentację odpowiednich form językowych w języku docelowym)
• Centralność jezyka mówionego (w tym wymowa native-like)
• Koncentrowanie się na wzorach odpowiedzi na pytania

Communicative Language Teaching czyli CLT to komunikacyjne nauczanie języka – metoda nauczania języka drugiego i języka obcego, która kładzie nacisk na interakcję jako zarówno środek jak i ostateczny cel uczenia się języka. Jest ono również nazywane “komunikacyjną metodą nauczania języków obcych” lub po prostu „metodą komunikacyjną”. CLT kładzie duży nacisk na pomaganie studentom w używaniu języka docelowego w różnych kontekstach a także bardzo podkreśla uczenie się funkcji językowych. Głównie skupia się na pomaganiu uczącym się w tworzeniu znaczenia, raczej niż pomaganiu im w rozwijaniu perfekcyjnych struktur gramatycznych oraz nabycia wymowy zbliżonej do wymowy rodzimych użytkowników języka.
Jednymi z najbardziej znanych cech charakterystycznych CLT są:
• Nacisk na uczenie się komunikacji poprzez interakcję w języku docelowym.
• Wprowadzanie tekstów autentycznych do procesu uczenia się.
• Stworzenie uczącym się możliwości do skupienia się nie tylko na języku, lecz również na procesie zarządzania nauką.
• Docenienie wkładu osobistych doświadczeń uczącego się jako ważnego elementu nauki w klasie.
• Próba powiązania nauki w klasie z czynnościami językowymi poza klasą.

Neuro-Linguistic Programming – NLP czyli programowanie neurolingwistyczne. Nazwa podkreśla postulowane powiązanie między procesami neurologicznymi (neuro), językiem (lingwistyczne) i wzorcami zachowań, którymi ludzie się kierują (programowanie). Metoda ta wykorzystuje trzy poziomy reprezentacji: wzrok, słuch oraz dotyk. U każdego człowieka jeden z kanałów odbioru informacji jest tym najważniejszym. Kluczem do porozumienia na linii nauczyciel-uczeń będzie trafne zdefiniowanie do jakiej grupy (wzrokowców, słuchowców czy kinestetyków) należy dany uczeń, bo taki też będzie reprezentował on model uczenia się.

W połowie lat 90tych manifest Dogma 95 miał wpływ na nauczanie języka poprzez ruch nauczanie języka Dogme, który twierdził, że opublikowane materiały mogą bardzo ograniczać podejście komunikacyjne. Celem jako takim podejścia Dogma do nauczania języka jest skupienie się na prawdziwych rozmowach o prawdziwych tematach tak, aby komunikacja była motorem uczenia się. Taka komunikacja może prowadzić do wyjaśniania, a to z kolei będzie prowadziło do dalszej komunikacji. Dogme jest podejściem do nauczania, które mówi, że nauczanie powinno skupiać się na uczeniu się i nie powinno być prowadzone dzięki dostępnym zasobom, w tym podręcznikom. Jest to ostatni ruch ELT, rozpoczęty przez grupę nauczycieli sprzecznych z „surowymi” nauczaniami, twierdzący, że jeśli uczący się nie są zainteresowani, nie nauczą się, a zatem wszystkie materiały powinny być generowane przez uczniów i lekcje z nimi skierowane, a nie nauczyciela.

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Scroll to Top
Skip to content